elhenç

1) Gorkuly, gorkunç, howply.

∙ Ol günleri bu günler ýada düşürmek-de elhenç bolup galdy. (N. Saryhanow, Saýlanan eserler)

∙ Näme üçin meniň düýşüme gowy zatlar girmän iň elhenç zatlar girýär. (N. Pomma, Taýlak hyzzyn)

2) Örän güýçli, gaty.

∙ Potdan agzyna agaç salnan tilki ýaly, ernini gyşardyp, dişini goýberdi-de, elhenç gygyrdy. (N. Pomma, Egri Eýikmez)

∙ Şol wagtyň özünde köçeden bir elhenç we barha beterleşip barýan ses eşidildi. («Sowet edebiýaty» žurnaly)

∙ Bäbek onuň ýüzüne elhenç çerrelip seretdi. (N. Saryhanow, Giýew)

∙ Emma gyz elhenç titräp, ýumrugyny aýlady. (N. Pomma, Sebäbini soň bildim)

3) Örän erbet, ýaman, ýigrenç.

∙ Elhenç garaňkydy. (A. P. Çehow, Saýlanan eserler)

∙ Agzyndan çykýan goýy tüsse ony elhenç görkezýärdi. (A. S. Puşkin, Saýlanan eserler)

∙ Eýsem, ene mähri elhençmi?! («Sowet edebiýaty» žurnaly)

Ýazuw düzgüni: Soňuna çekimli ses bilen başlanýan goşulmalar ýa-da -räk goşulmasy goşulanda, ç sesi j sesine öwrülýär.

Meselem elhenç - elhenji.